UofG Gàidhlig

Agus Thig Sinn A-Mach 

Glas, glas, a Ghlaschu, 

nach eil gach nì glas an-dràsta: 

droch shìde na geamhraidh,  

sgòthan glasa an-còmhnaidh, 

agus glaiste a-staigh, glaiste a-mach, sgapte, 

glaiste as leth bho chàch, air astar;   

aistichean rin sgrìobhadh is an leabharlann fo ghlas 

air cùl laghan is gloinne, is an àm ri teachd 

gun teagamh làn teagamhan, gun fhios cuin 

no càit no ciamar a thig sinn còmhla a-rithist, 

no cò ris.  

Sùilean làn sgìos nan sgrìon, 

cluasan sàraicht’ le sgoilearachd zoom 

is mac talla air mac talla 

is na tallachan teagaisg buileach gun phàistean. 

Sàmhchair. An cluinn thu an t-sàmhchair? 

Na seòmraichean uile cho socair ri leabharlann. 

Gun anail, gun òraid, gun fhonn ann no còmhradh. 

Roinn roinnte, air fògradh. 

Ach thig an smeòrach as t-earrach, 

mar chaidh ghealladh san òran, 

a Ghlaschu, nì an t-eun agad sgèith. 

Tillidh grian agus tional, coiseachd 

dhachaigh fon ghealaich. Tillidh 

fosgladh nan duilleagan. 

Is sinne a bha rìamh sgaoilte 

feadh dhùthchannan is chuantan, 

a' cumail conaltradh a' dol le dìlseachd 

is Dùrachdan: 

Leigeamaid le  

làithean liatha leaghadh. Cuiridh sinn dath 

air gach nì a tha glas, agus, mar iuchair, 

fosglaidh sinn iad. 

And Out We’ll Come  

Pale, pale, oh Glasgow, 

isn’t it all just pale now; 

pealy-wally winter lingers long 

as the constant puddle dull clouds  

and locked inside this pale, locked out, landlocked,  

locked apart from each other, distanced;  

essays wanting writing and the library locked 

away behind laws and grey glass, and way off 

a doubtful future no doubt; who knows when  

or where of how we’ll come together again, 

who knows who.  

 Eyes screen scuffed dry 

ears banjoed by zoom schooling 

and the feedback feeds back  

from the back of a hall entirely emptied of kids. 

Would you just listen to that silence.

All these rooms as quiet as a library.  

No breath, no lectures, no tunes, no chatter.  

A department departed, banished.  

But these craws aren’t just greetin for their maws 

these craws sing of spring, 

when, Glasgow, your bird will fly 

The sun will return, gather us, until  

under moon we’ll walk home again. Books 

will return, their pages itching for a leafing. 

Because we were always scattered 

across nations and oceans 

always keeping the conversation alive through loyalty 

and Cheers for now. 

Let’s let these pale days fizzle away.  

We’ll colour in every bit of grey, like a chroma-key,  

turn it, and crack the whole thing wide open.